нудлі́ва,
1. Прысл. да нудлівы.
2. безас. у знач. вык. Пра нудлівасць, тужлівае пачуццё, якое адчувае хто‑н. Неспакойна было на сэрцы, нудліва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)