но́венькі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
но́венькі |
но́венькая |
но́венькае |
но́венькія |
| Р. |
но́венькага |
но́венькай
но́венькае |
но́венькага |
но́венькіх |
| Д. |
но́венькаму |
но́венькай |
но́венькаму |
но́венькім |
| В. |
но́венькі (неадуш.)
но́венькага (адуш.) |
но́венькую |
но́венькае |
но́венькія (неадуш.)
но́венькіх (адуш.) |
| Т. |
но́венькім |
но́венькай
но́венькаю |
но́венькім |
но́венькімі |
| М. |
но́венькім |
но́венькай |
но́венькім |
но́венькіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
но́венькі
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
но́венькі |
но́венькія |
| Р. |
но́венькага |
но́венькіх |
| Д. |
но́венькаму |
но́венькім |
| В. |
но́венькага |
но́венькіх |
| Т. |
но́венькім |
но́венькімі |
| М. |
но́венькім |
но́венькіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
но́венькі
1. прил. но́венький;
2. в знач. сущ. но́венький
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
но́венькі, -ая, -ае (разм.).
1. Зусім новы (у 1 знач.).
Н. трактар.
2. у знач. наз. но́венькае, -ага, н. Навіна.
Што новенькага ў сям’і?
3. у знач. наз. но́венькі, -ага, м.; но́венькая, -ай, ж., мн. -ія, -іх. Навічок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
но́венькі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Зусім новы (у 1 знач.). У той вечар гаспадары сыходзіліся глядзець на новенькую жняярку. Чорны.
2. у знач. наз. но́венькае, ‑ага, н. Навіна. [Гарлахвацкі:] Сядайце, расказвайце, што новенькага. Як жывём, працуем? Крапіва.
3. у знач. наз. но́венькі, ‑ага, м.; но́венькая, ‑ай, ж. Навічок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
но́венький
1. прил. но́венькі;
2. сущ., разг. но́венькі, -кага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Навю́ткі ’новенькі’ (віц., Мат.). Хутчэй за ўсё запазычана з польск. nowiutki, перш за ўсё паводле словаўтваральнага крытэрыю, параўн. Карскі 2-3, 44.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крой, ‑ю, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. кроіць (у 1–3 знач.); кройка.
2. Спец. Фасон, пакрой. Апрануты .. [Жан] быў у новенькі, адпрасаваны, моднага крою карычневы касцюм. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прашчабята́ць, ‑бячу, ‑бечаш, ‑беча; заг. прашчабячы; зак., што і без дап.
1. Абазвацца шчабятаннем.
2. Разм. Вымавіць, сказаць голасам, падобным на шчабятанне. Надзейка, зазіраючы ў твар, прашчабятала: — Хадзем, я табе пакажу новенькую ванну, новенькую спальню, новенькі кабінет. Паслядовіч.
3. Шчабятаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слупяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Разм. Траціць здольнасць рухацца; заміраць, нямець ад моцнага ўзрушэння, хвалявання і пад. Усе адразу слупянеюць — у руках хлопчыка чалавечы чэрап. Асіпенка. — Рукі ўгору! — камандуе Сяргей і, выхапіўшы з кішэні новенькі наган, цэліцца ў акно. Хлопцы слупянеюць. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)