нестрыма́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нестрыма́ны нестрыма́ная нестрыма́нае нестрыма́ныя
Р. нестрыма́нага нестрыма́най
нестрыма́нае
нестрыма́нага нестрыма́ных
Д. нестрыма́наму нестрыма́най нестрыма́наму нестрыма́ным
В. нестрыма́ны (неадуш.)
нестрыма́нага (адуш.)
нестрыма́ную нестрыма́нае нестрыма́ныя (неадуш.)
нестрыма́ных (адуш.)
Т. нестрыма́ным нестрыма́най
нестрыма́наю
нестрыма́ным нестрыма́нымі
М. нестрыма́ным нестрыма́най нестрыма́ным нестрыма́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нестрыма́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нестрыма́ны нестрыма́ная нестрыма́нае нестрыма́ныя
Р. нестрыма́нага нестрыма́най
нестрыма́нае
нестрыма́нага нестрыма́ных
Д. нестрыма́наму нестрыма́най нестрыма́наму нестрыма́ным
В. нестрыма́ны (неадуш.)
нестрыма́нага (адуш.)
нестрыма́ную нестрыма́нае нестрыма́ныя (неадуш.)
нестрыма́ных (адуш.)
Т. нестрыма́ным нестрыма́най
нестрыма́наю
нестрыма́ным нестрыма́нымі
М. нестрыма́ным нестрыма́най нестрыма́ным нестрыма́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нестрыма́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нестрыма́ны нестрыма́ная нестрыма́нае нестрыма́ныя
Р. нестрыма́нага нестрыма́най
нестрыма́нае
нестрыма́нага нестрыма́ных
Д. нестрыма́наму нестрыма́най нестрыма́наму нестрыма́ным
В. нестрыма́ны (неадуш.)
нестрыма́нага (адуш.)
нестрыма́ную нестрыма́нае нестрыма́ныя (неадуш.)
нестрыма́ных (адуш.)
Т. нестрыма́ным нестрыма́най
нестрыма́наю
нестрыма́ным нестрыма́нымі
М. нестрыма́ным нестрыма́най нестрыма́ным нестрыма́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нестрыма́ны,

гл. нястрыманы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нястры́маны і нестрыма́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не можа валодаць сабой, стрымлівацца. Усе ведаюць, што Булай нястрыманы, што любіць пакамандаваць. Шыцік.

2. Якога немагчыма стрымаць. З нястрыманаю сілаю і з громам бервяно падае ў ваду. Колас. — Няма куды дзяваць збожжа, — з нястрыманай радасцю сказаў.. [Шаманскі]. Дуброўскі. Сябры скарысталі вясёлы.. настрой для розных смешных успамінаў і далі волю нестрыманаму смеху. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардо́н 1, ‑у, м.

1. Тоўстая цвёрдая папера асобага вырабу і рознага прызначэння. Паліграфічны кардон. Абутковы кардон. Ізаляцыйны кардон. □ Савел Іванавіч.. дастаў шырокі ліст кардону, на якім былі прыколаты дзесяткі два засушаных лістоў барбарысу. Хомчанка.

2. У жывапісе — першапачатковы накід карціны або яе часткі на такой паперы.

[Іт. cartone.]

кардо́н 2, ‑а, м.

1. Дзяржаўная граніца, мяжа. Прабрацца за кардон. □ Ідзе Май у паходы, дазоры, Пад штандарам чырвоным ідзе Цераз пушчы, пустэлі і моры, Нестрыманы нікім і нідзе. Пераходзіць граніцы, кардоны, Бо хто ж можа яго затрымаць, Калі з ім баявыя калоны, Пралетарыяў грозная раць? Колас.

2. Пагранічны або загараджальны атрад. Начальнік кардона. Пагранічны кардон. □ — Не трэба лезці воўку ў пашчу, — сказаў Сцяпан, калі Кандратовіч прапанаваў прабіцца праз кардон казакаў. Арабей. // Ланцуг невялікіх атрадаў, размешчаных па фронту ў адну лінію. На прадвесні прыйшоў да Андрэя загад перадаць неадкладна другому атрад, а самому прайсці цераз фронт, за кардон. Дубоўка. // Пра лясную варту, ахову запаведнікаў. Леснікам дальніх кардонаў мы дазваляем прадаваць дровы на месцы, даём бланкі квітанцый. Навуменка.

3. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад, варта. Немцы кінулі пяхоту, Пэўна, — больш за батальён, І бамбілі самалёты Невялікі той кардон. Лужанін.

[Фр. cardon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)