мо́зг

‘розум; нервовая тканка ў поласці касцей’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мо́зг
Р. мо́згу
Д. мо́згу
В. мо́зг
Т. мо́згам
М. мо́згу

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нерво́вы, -ая, -ае.

1. гл. нерв.

2. Лёгка ўзбуджальны, з раздражненнем нерваў.

Н. твар.

3. Якога лёгка расхваляваць; неспакойны.

Нервовая жанчына.

4. Неспакойны, трывожны (аб рабоце, жыцці і пад.).

Нервовая праца.

|| наз. нерво́васць, -і, ж. (да 2—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нейро́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Нервовая клетка, здольная выпрацоўваць нервовыя імпульсы і перадаваць іх іншым клеткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нерво́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нерво́вы нерво́вая нерво́вае нерво́выя
Р. нерво́вага нерво́вай
нерво́вае		 нерво́вага нерво́вых
Д. нерво́ваму нерво́вай нерво́ваму нерво́вым
В. нерво́вы (неадуш.)
нерво́вага (адуш.)		 нерво́вую нерво́вае нерво́выя (неадуш.)
нерво́вых (адуш.)
Т. нерво́вым нерво́вай
нерво́ваю		 нерво́вым нерво́вымі
М. нерво́вым нерво́вай нерво́вым нерво́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неўро́н, ‑а, м.

Спец. Нервовая клетка з адросткамі.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыго́тка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Дрыжыкі, хваляванне ад страху і пад.

Д. ахапіла цела.

Нервовая д.

|| прым. дрыго́ткі, -ая, -ае.

Д. голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

транс, -у, м.

Павышаная нервовая ўзбуджанасць, якая суправаджаецца стратай кантролю над сваімі ўчынкамі, а таксама форма псіхічнага расстройства, якая выяўляецца ў бессвядомых дзеяннях.

Упасці ў т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

істэры́я, -і, ж.

1. Нервовая хвароба, якая праяўляецца ў прыпадках, павышанай раздражняльнасці, сутаргавым смеху са слязамі.

2. перан. Узбуджаная, ліхаманкавая дзейнасць у якім-н. кірунку.

|| прым. істэры́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нейро́н, ‑а, м.

Спец. Нервовая клетка разам з адросткамі, якія ад яе адыходзяць.

[Ад грэч. néuron — валакно, нерв.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

харэ́я, ‑і, ж.

Нервовая хвароба, якая характарызуецца адвольным паторгваннем канечнасцей, хуткімі некаардынаванымі рухамі.

[Грэч. choréia — танец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)