непутны́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
непутны́ |
непутна́я |
непутно́е |
непутны́я |
| Р. |
непутно́га |
непутно́й
непутно́е |
непутно́га |
непутны́х |
| Д. |
непутно́му |
непутно́й |
непутно́му |
непутны́м |
| В. |
непутны́ (неадуш.)
непутно́га (адуш.) |
непутну́ю |
непутно́е |
непутны́я (неадуш.)
непутны́х (адуш.) |
| Т. |
непутны́м |
непутно́й
непутно́ю |
непутны́м |
непутны́мі |
| М. |
непутны́м |
непутно́й |
непутны́м |
непутны́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Непутны́ ’разбэшчаны, непаслухмяны’ (Яўс.), непутньш ’малапутны, бесталковы’ (Бяльк., Янк. Мат.), нёпуць ’бязладны чалавек, шалапут’ (Мат. Маг.), непуцьцё ’шалапутны, распусны, бяспутны чалавек’ (мсцісл., З нар. сл.), ’недарэчнасць’ (Бяльк.). Да путны (гл.), шлях семантычнага развіцця дэманструе тураўск. нёпуць ’распусніца, бездараж’ і ’бесталковы чалавек’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)