непару́шны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. непару́шны непару́шная непару́шнае непару́шныя
Р. непару́шнага непару́шнай
непару́шнае		 непару́шнага непару́шных
Д. непару́шнаму непару́шнай непару́шнаму непару́шным
В. непару́шны (неадуш.)
непару́шнага (адуш.)		 непару́шную непару́шнае непару́шныя (неадуш.)
непару́шных (адуш.)
Т. непару́шным непару́шнай
непару́шнаю		 непару́шным непару́шнымі
М. непару́шным непару́шнай непару́шным непару́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

непару́шны, -ая, -ае.

1. Такі, якога нельга парушыць, моцны.

Непарушная дружба.

2. Які захоўваецца ў цэласці, не падлягае расходаванню.

Н. запас вады.

|| наз. непару́шнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непару́шны

1. (такой, который не может быть нарушен) неруши́мый, ненаруши́мый; незы́блемый; непрело́жный;

2. (сохраняемый в целости) неприкоснове́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непару́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, якога нельга парушыць; моцны. Непарушнай дружбай моцна мы з’яднаны. Журба. Тое, што здавалася раней непарушным, усталяваным назаўсёды, цяпер паліў, руйнаваў, захопліваў вораг. Мележ. // Які нічым не парушаецца. Спіце, нашы таварышы, Ваш спакой непарушны! Мы стаім каля вас — І браты і сыны. Броўка.

2. Які захоўваецца ў цэласці, не падлягае расходаванню. Непарушны запас харчоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненаруши́мый непару́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неруши́мый непару́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неразры́ўны, -ая, -ае.

Такі, што нельга раз’яднаць; непарыўны, непарушны.

Неразрыўная сувязь.

|| наз. неразры́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нерасторжи́мый неразры́ўны; (нерушимый) непару́шны;

нерасторжи́мый догово́р неразры́ўны (непару́шны) дагаво́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незы́блемый непахі́сны; (нерушимый) непару́шны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непары́ўны, -ая, -ае.

1. Такі, які не паддаецца раз’яднанню на часткі; суцэльны.

Непарыўныя звёны ланцуга.

2. Такі, якога нельга раз’яднаць; непарушны.

Непарыўная дружба.

|| наз. непары́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)