нелюдзі́мы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нелюдзі́мы нелюдзі́мая нелюдзі́мае нелюдзі́мыя
Р. нелюдзі́мага нелюдзі́май
нелюдзі́мае		 нелюдзі́мага нелюдзі́мых
Д. нелюдзі́маму нелюдзі́май нелюдзі́маму нелюдзі́мым
В. нелюдзі́мы (неадуш.)
нелюдзі́мага (адуш.)		 нелюдзі́мую нелюдзі́мае нелюдзі́мыя (неадуш.)
нелюдзі́мых (адуш.)
Т. нелюдзі́мым нелюдзі́май
нелюдзі́маю		 нелюдзі́мым нелюдзі́мымі
М. нелюдзі́мым нелюдзі́май нелюдзі́мым нелюдзі́мых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нелюдзі́мы, -ая, -ае.

1. Пануры, дзіклівы, які пазбягае людзей, аддае перавагу адзіноце.

Н. чалавек.

2. Бязлюдны, пустынны.

Н. лес.

|| наз. нелюдзі́масць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нелюдзі́мы нелюди́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нелюдзі́мы, ‑ая, ‑ае.

Які пазбягае людзей, які аддае перавагу адзіноце. Дзядзька Барыс быў нелюдзімы. Урач ведала, што жыве ён ад самай вайны адзін. Даніленка. Характар у дзеда Мацея ад прыроды быў пануры, і вяскоўцы нездарма лічылі яго нелюдзімым. Ляўданскі. // Уласцівы для такога чалавека. Нелюдзімы характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелюдзімы, дзікаваты, звераваты, ваўкаваты

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

мармо́ль, -маля́, мн. -малі́, -малёў, м. (разм.).

Нелюдзімы, пануры, негаваркі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нялю́ддзе

‘нелюдзімы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нялю́ддзе
Р. нялю́ддзя
Д. нялю́ддзю
В. нялю́ддзе
Т. нялю́ддзем
М. нялю́ддзі

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ваўкава́ты, -ая, -ае (разм.).

Нелюдзімы, хмуры, суровы.

В. чалавек.

|| наз. ваўкава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нелюдзі́м

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нелюдзі́м нелюдзі́мы
Р. нелюдзі́ма нелюдзі́маў
Д. нелюдзі́му нелюдзі́мам
В. нелюдзі́ма нелюдзі́маў
Т. нелюдзі́мам нелюдзі́мамі
М. нелюдзі́ме нелюдзі́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

не́людзь, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Нелюдзімы, пануры чалавек.

2. пераважна мн. Вылюдкі, перараджэнцы, звяры.

Няўжо мы нелюдзі нейкія?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)