недамо́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
недамо́ўка |
недамо́ўкі |
| Р. |
недамо́ўкі |
недамо́вак |
| Д. |
недамо́ўцы |
недамо́ўкам |
| В. |
недамо́ўку |
недамо́ўкі |
| Т. |
недамо́ўкай
недамо́ўкаю |
недамо́ўкамі |
| М. |
недамо́ўцы |
недамо́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
недамо́ўка ж. недомо́лвка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
недамо́ўка, ‑і, ДМ ‑моўцы; Р мн. ‑мовак; ж.
Тое, што і недагаворанасць. [Туравец] стараўся нічога не ўтойваць ад Марыі Андрэеўны, не пакідаць недамовак, бо хацеў быць перад ёю чэсным і праўдзівым. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недомо́лвка ж. недагаво́рванне, -ння ср., недагаво́ранасць, -ці ж., недамо́ўка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)