недака́заны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. недака́заны недака́заная недака́занае недака́заныя
Р. недака́занага недака́занай
недака́занае		 недака́занага недака́заных
Д. недака́занаму недака́занай недака́занаму недака́заным
В. недака́заны (неадуш.)
недака́занага (адуш.)		 недака́заную недака́занае недака́заныя (неадуш.)
недака́заных (адуш.)
Т. недака́заным недака́занай
недака́занаю		 недака́заным недака́занымі
М. недака́заным недака́занай недака́заным недака́заных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

недака́заны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. недака́заны недака́заная недака́занае недака́заныя
Р. недака́занага недака́занай
недака́занае		 недака́занага недака́заных
Д. недака́занаму недака́занай недака́занаму недака́заным
В. недака́заны (неадуш.)
недака́занага (адуш.)		 недака́заную недака́занае недака́заныя (неадуш.)
недака́заных (адуш.)
Т. недака́заным недака́занай
недака́занаю		 недака́заным недака́занымі
М. недака́заным недака́занай недака́заным недака́заных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

недака́заны

1. прич. недоска́занный;

2. прич. недока́занный;

3. в знач. прил. недоска́занный;

~ныя сло́вы — недоска́занные слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недака́заны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад недаказаць.

2. у знач. прым. Не выказаны да канца, поўнасцю; недагавораны. Недаказаныя словы.

3. у знач. прым. Не пацверджаны грунтоўнымі доказамі. Недаказанае абвінавачанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недока́занный недака́заны, недаве́дзены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

недоска́занный недака́заны, недагаво́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праблематы́чны, -ая, -ае (кніжн.).

1. Яшчэ недаказаны, які з’яўляецца праблемай.

Праблематычнае меркаванне.

2. Малапраўдападобны, няпэўны.

Праблематычная заява.

|| наз. праблематы́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праблематы́чны, ‑ая, ‑ае.

Недаказаны, які з’яўляецца праблемай. Праблематычнае меркаванне. // Малапраўдападобны, няпэўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяздо́казны, ‑ая, ‑ае.

Не падмацаваны доказамі; недаказаны, галаслоўны. Не разумеў я аднаго, чым кіраваўся і што думаў Мятлюг, выступаючы з такой бяздоказнай крытыкай нарыса. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)