Недавучаны, маладасведчаны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Недавучаны, маладасведчаны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
| недаву́чкі | ||
| недаву́чкі | недаву́чак | |
| недаву́чку | недаву́чкам | |
| недаву́чку | недаву́чак | |
| недаву́чкам | недаву́чкамі | |
| недаву́чку | недаву́чках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| недаву́чкі | ||
| недаву́чкі | недаву́чак | |
| недаву́чцы | недаву́чкам | |
| недаву́чку | недаву́чак | |
| недаву́чкай недаву́чкаю |
недаву́чкамі | |
| недаву́чцы | недаву́чках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Чалавек, які не завяршыў адукацыі, вучобы, абучэння; маладасведчаны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недаву́к, ‑а,
Тое, што і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недоу́чка
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Недапе́ка ’дурань, дурніца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)