не́гус

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. не́гус не́гусы
Р. не́гуса не́гусаў
Д. не́гусу не́гусам
В. не́гуса не́гусаў
Т. не́гусам не́гусамі
М. не́гусе не́гусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

не́гус м. не́гус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́гус не́гус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́гус, ‑а, м.

Тытул эфіопскіх цароў. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Эфіоп. Negus Negesti — цар цароў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)