не́гус

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. не́гус не́гусы
Р. не́гуса не́гусаў
Д. не́гусу не́гусам
В. не́гуса не́гусаў
Т. не́гусам не́гусамі
М. не́гусе не́гусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

не́гус м. не́гус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́гус не́гус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́гус, ‑а, м.

Тытул эфіопскіх цароў. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Эфіоп. Negus Negesti — цар цароў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негус

т. 11, с. 267

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

не́гус

(эфіоп. negus, ад negusa nagast = цар цароў)

тытул эфіопскага імператара да 1975 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)