невідо́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
невідо́чны |
невідо́чная |
невідо́чнае |
невідо́чныя |
| Р. |
невідо́чнага |
невідо́чнай
невідо́чнае |
невідо́чнага |
невідо́чных |
| Д. |
невідо́чнаму |
невідо́чнай |
невідо́чнаму |
невідо́чным |
| В. |
невідо́чны (неадуш.)
невідо́чнага (адуш.) |
невідо́чную |
невідо́чнае |
невідо́чныя (неадуш.)
невідо́чных (адуш.) |
| Т. |
невідо́чным |
невідо́чнай
невідо́чнаю |
невідо́чным |
невідо́чнымі |
| М. |
невідо́чным |
невідо́чнай |
невідо́чным |
невідо́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
невідо́чны уст. неви́дный, неви́димый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
невідо́чны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Нябачны, нявінны. Колісь мы ўтраіх сядзелі На прылессі, перад намі Невідочныя шумелі Чараты ў сівым тумане. Зарыцкі. Тамаш перабіраў пальцамі левай рукі, нібы граў на невідочным інструменце. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)