невідо́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. невідо́чны невідо́чная невідо́чнае невідо́чныя
Р. невідо́чнага невідо́чнай
невідо́чнае		 невідо́чнага невідо́чных
Д. невідо́чнаму невідо́чнай невідо́чнаму невідо́чным
В. невідо́чны (неадуш.)
невідо́чнага (адуш.)		 невідо́чную невідо́чнае невідо́чныя (неадуш.)
невідо́чных (адуш.)
Т. невідо́чным невідо́чнай
невідо́чнаю		 невідо́чным невідо́чнымі
М. невідо́чным невідо́чнай невідо́чным невідо́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

невідо́чны уст. неви́дный, неви́димый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невідо́чны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Нябачны, нявінны. Колісь мы ўтраіх сядзелі На прылессі, перад намі Невідочныя шумелі Чараты ў сівым тумане. Зарыцкі. Тамаш перабіраў пальцамі левай рукі, нібы граў на невідочным інструменце. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

latént

a скры́тны, невідо́чны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)