неакура́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. неакура́тны неакура́тная неакура́тнае неакура́тныя
Р. неакура́тнага неакура́тнай
неакура́тнае		 неакура́тнага неакура́тных
Д. неакура́тнаму неакура́тнай неакура́тнаму неакура́тным
В. неакура́тны (неадуш.)
неакура́тнага (адуш.)		 неакура́тную неакура́тнае неакура́тныя (неадуш.)
неакура́тных (адуш.)
Т. неакура́тным неакура́тнай
неакура́тнаю		 неакура́тным неакура́тнымі
М. неакура́тным неакура́тнай неакура́тным неакура́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неакура́тны в разн. знач. неаккура́тный;

н. чалаве́к — неаккура́тный челове́к;

~нае выкана́нне — неаккура́тное исполне́ние;

~ная даста́ўка по́шты — неаккура́тная доста́вка по́чты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неакура́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не захоўвае парадку, дакладнасці. Неакуратны плацельшчык. □ Неакуратны ж і неадначасны збор перашкаджае нармальнаму ходу заняткаў. Колас.

2. Нядбайна зроблены, недакладна выкананы. Неакуратны надпіс.

3. Неахайны ў адносінах да сваіх рэчаў. Неакуратны вучань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неаккура́тный неакура́тны; (неопрятный) неаха́йны; (небрежный) нядба́йны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няспра́ўны, -ая, -ае.

1. Які мае пашкоджанні; сапсаваны.

Н. матор.

2. Неакуратны, нядобрасумленны ў выкананні сваіх абавязкаў, даручэнняў і пад.

Н. плацельшчык.

|| наз. няспра́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неакура́тна нареч., в разн. знач. неаккура́тно; см. неакура́тны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неакура́тнасць ж., в разн. знач. неаккура́тность; см. неакура́тны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растро́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Неакуратны, непрычасаны, лахматы чалавек; неахайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не... (а таксама ня...), прыстаўка.

Надае слову:

1) новае, процілеглае значэнне, напр., невясёлы (сумны);

2) тое ж, але з адценнем абмежаванасці, напр., неблагі;

3) значэнне адмаўлення таго, што абазначае дадзенае слова без гэтай прыстаўкі, напр.: неакуратны, непаспяховы, недалёка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нечёткий невыра́зны; (неточный) недакла́дны; (неаккуратный) неакура́тны; (неслаженный) нязла́джаны; см. чёткий;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)