наўрэ́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наўрэ́юся |
наўрэ́емся |
| 2-я ас. |
наўрэ́ешся |
наўрэ́ецеся |
| 3-я ас. |
наўрэ́ецца |
наўрэ́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наўрэ́ўся |
наўрэ́ліся |
| ж. |
наўрэ́лася |
| н. |
наўрэ́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наўрэ́йся |
наўрэ́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наўрэ́ўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ На́ўрышча ’напасць, гора, ліха, бяда’ (жлоб., Жыв. сл., Ян.), наўрэць ’неспадзявана сустрэць, убачыць, напаткаць’: вужаку наўрэў (Купала), наўрэцца ’напаткацца’ (Жд. 2), наўрицца ’выпадкова набрысці, натрапіць, нечакана сустрэцца’ (Гарэц., Бяльк.), наўрыцца ’знячэўку спаткаць, натрапіць’ (маладз., Янк. Мат.), параўн. выпадак (ву́падок) ’няшчасце, непрыемнае здарэнне’ (ТС). Да ўраць ’натыкаць, насаджваць’, гл. наўраць, наві раць, наворышча, вор2© да семантыкі ϊ параўн. наткнуцца ’нечакана сустрэць’, спаткацца ’сустрэцца’ і пид.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)