нашча́дак
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нашча́дак |
нашча́дкі |
| Р. |
нашча́дка |
нашча́дкаў |
| Д. |
нашча́дку |
нашча́дкам |
| В. |
нашча́дка |
нашча́дкаў |
| Т. |
нашча́дкам |
нашча́дкамі |
| М. |
нашча́дку |
нашча́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нашча́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.
1. Чалавек у адносінах да сваіх продкаў.
Н.
Насовіча.
2. мн. Людзі будучых пакаленняў.
Нашы нашчадкі.
3. Сын, наследнік або наогул сваё дзіця (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нашча́дак, -дка м.
1. пото́мок; о́тпрыск;
2. только мн. нашча́дкі пото́мки, пото́мство ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нашча́дак, ‑дка, м.
1. Чалавек у адносінах да продкаў. Нашчадак старадаўняга роду. □ Я — сын зямлі, нашчадак хлебаробаў. Барадулін.
2. толькі мн. (нашча́дкі, ‑аў). Людзі будучых пакаленняў. Нашчадкамі героі не забыты: На плошчах манументы ім стаяць. Жычка.
3. Разм. Сын, наследнік або наогул сваё дзіця. [Гукан:] — Ала?! Як вы там? Добра? Ведаеш што... Зрабі ты маме навагодні падарунак. Які? Бяры нашчадка, сядай у поезд — і да нас пад Новы год. Шамякін. Канечн[е], і дачка ў сям’і — добра, але ж сын — нашчадак, ён панясе прозвішча ў будучыню. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нашча́дак ’наследнік, патомак’ (Некр. і Байк., БРС, ТСБМ), укр. наща́док ’тс’. З на і *шча́дак, параўн. укр. ща́док ’тс’, ст.-польск. szcządek ’патомства’, szczęd (szczęt) ’рэшткі’ (гл. шчэнт), ст.-чэш. ščědie ’пакаленне’, што ў сваю чаргу з *iz‑čędьje, параўн. ст.-слав. иштѧдиѥ; усё да *čędo, гл. чада (Брукнер, 542; Махэк₂, 92–93; Бязлай, 1, 76).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нашчадак, патомак, наследнік
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
пото́мок нашча́дак, -дка м., пато́мак, -мка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
меты́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
Нашчадак ад шлюбу людзей розных рас¹.
|| ж. меты́ска, -і, ДМ -ты́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. меты́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мула́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.
Нашчадак белага чалавека і негра.
|| ж. мула́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. мула́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крэо́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Нашчадак першых іспанскіх і партугальскіх каланізатараў у Лацінскай Амерыцы.
|| ж. крэо́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.
|| прым. крэо́льскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)