нашаты́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нашаты́рны |
нашаты́рная |
нашаты́рнае |
нашаты́рныя |
| Р. |
нашаты́рнага |
нашаты́рнай
нашаты́рнае |
нашаты́рнага |
нашаты́рных |
| Д. |
нашаты́рнаму |
нашаты́рнай |
нашаты́рнаму |
нашаты́рным |
| В. |
нашаты́рны (неадуш.)
нашаты́рнага (адуш.) |
нашаты́рную |
нашаты́рнае |
нашаты́рныя (неадуш.)
нашаты́рных (адуш.) |
| Т. |
нашаты́рным |
нашаты́рнай
нашаты́рнаю |
нашаты́рным |
нашаты́рнымі |
| М. |
нашаты́рным |
нашаты́рнай |
нашаты́рным |
нашаты́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
нашаты́рны нашаты́рный;
н. спірт — нашаты́рный спирт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нашаты́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нашатыру.
•••
Нашатырны спірт гл. спірт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нашаты́р, -у́, м.
1. Хлорысты амоній.
2. Тое, што і нашатырны спірт.
|| прым. нашаты́рны, -ая, -ае.
○
Нашатырны спірт — водны раствор аміяку, празрыстая, бясколерная вадкасць з вострым пахам (выкарыстоўваецца ў медыцыне).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нашаты́рный нашаты́рны;
нашаты́рный спирт нашаты́рны спірт;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нашаты́р, ‑у, м.
1. Хлорысты амоній.
2. Тое, што і нашатырны спірт. Крыху павесялелая [Г]анна Ісакаўна зрабіла ўкол, дала панюхаць нашатыр. Шамякін.
[Араб. nusādir.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спирт спірт, род. спі́рту м.;
нашаты́рный спирт нашаты́рны спірт;
древе́сный спирт драўня́ны спірт;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спірт (род. спі́рту) м. спирт;
○ нашаты́рны с. — нашаты́рный спирт;
драўня́ны с. — древе́сный спирт;
ві́нны с. — ви́нный спирт;
меты́лавы с. — мети́ловый спирт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спірт, ‑у, М ‑рце; мн. спірты, ‑оў; м.
1. толькі адз. Гаручая, з высокім працэнтам алкаголю вадкасць, якая атрымліваецца перагонкай некаторых прадуктаў, што змяшчаюць у сабе крухмал і цукар. Бацюня расклаў інструмент, выцер спіртам рукі і пінцэт і агледзеў рану. Мележ. // Адзін з відаў такой вадкасці, які ўжываецца як алкагольны напітак. У часе вячэры любіў [Гендарсан] прапусціць кілішак спірту, заесці смачнай кілбасой, паслухаць грамафон. Чарнышэвіч.
2. Арганічнае злучэнне, вуглевадарод, у якім атам вадароду замешчаны водным астаткам. Метылавы спірт. Этылавы спірт. // Лятучае рэчыва, якое ўжываецца ў медыцыне і тэхніцы. Камфорны спірт. Борны спірт.
•••
Вінны спірт — бясколерная вадкасць, якая атрымліваецца пры браджэнні вугляводаў; этылавы спірт.
Дэнатурацыя спірту гл. дэнатурацыя.
Мурашыны спірт — сумесь вады, мурашынай кіслаты і спірту (выкарыстоўваецца ў медыцыне).
Нашатырны спірт — водны раствор аміяку, празрыстая, бясколерная вадкасць з вострым пахам (выкарыстоўваецца ў медыцыне).
Саліцылавы спірт — спіртавы раствор саліцылавай кіслаты, які выкарыстоўваецца як антысептычны сродак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)