начы́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
начы́начны |
начы́начная |
начы́начнае |
начы́начныя |
| Р. |
начы́начнага |
начы́начнай
начы́начнае |
начы́начнага |
начы́начных |
| Д. |
начы́начнаму |
начы́начнай |
начы́начнаму |
начы́начным |
| В. |
начы́начны (неадуш.)
начы́начнага (адуш.) |
начы́начную |
начы́начнае |
начы́начныя (неадуш.)
начы́начных (адуш.) |
| Т. |
начы́начным |
начы́начнай
начы́начнаю |
начы́начным |
начы́начнымі |
| М. |
начы́начным |
начы́начнай |
начы́начным |
начы́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
начы́начны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да начынкі, служыць для яе. Начыначнае мяса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж.
1. гл. начыніць.
2. Тое, чым начынены пірагі, цукеркі і пад.
Пірог з начынкай.
|| прым. начы́начны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)