начы́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. начы́начны начы́начная начы́начнае начы́начныя
Р. начы́начнага начы́начнай
начы́начнае		 начы́начнага начы́начных
Д. начы́начнаму начы́начнай начы́начнаму начы́начным
В. начы́начны (неадуш.)
начы́начнага (адуш.)		 начы́начную начы́начнае начы́начныя (неадуш.)
начы́начных (адуш.)
Т. начы́начным начы́начнай
начы́начнаю		 начы́начным начы́начнымі
М. начы́начным начы́начнай начы́начным начы́начных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начы́начны начи́ночный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начы́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да начынкі, служыць для яе. Начыначнае мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начы́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. начыніць.

2. Тое, чым начынены пірагі, цукеркі і пад.

Пірог з начынкай.

|| прым. начы́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начи́ночный начы́начны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)