начисту́ю нареч., прост.

1. (полностью, целиком) прост. по́ўнасцю, ца́лкам; (без остатка) зусі́м, на́чыста, дачыста́;

2. см. начистоту́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начысту́ю нареч., разг.

1. начисту́ю, на́чисто; (окончательно) вчисту́ю;

2. (откровенно) начистоту́, пря́мо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)