начарні́ць гл. чарніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начарні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. начарню́ начэ́рнім
2-я ас. начэ́рніш начэ́рніце
3-я ас. начэ́рніць начэ́рняць
Прошлы час
м. начарні́ў начарні́лі
ж. начарні́ла
н. начарні́ла
Загадны лад
2-я ас. начарні́ начарні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час начарні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начарні́ць сов. начерни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начарні́ць, ‑чарню, ‑чэрніш, ‑чарніць; зак., што.

Зрабіць чорным, афарбаваць у чорны колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарні́ць, чарню́, чэ́рніш, чэ́рніць; чэ́рнены; незак.

1. што. Рабіць чорным, фарбаваць у чорны колер.

Ч. бровы.

2. перан., каго-што. Няславіць, ганьбаваць каго-, што-н.

Не трэба ч. людзей.

3. што.

Тое, што і вараніць.

|| зак. счарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 1 і 2 знач.), зачарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 1 знач.), начарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 1 знач.) і ачарні́ць, -чарню́, -чэ́рніш, -чэ́рніць; -чэ́рнены (да 2 знач.).

|| наз. чарне́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начерни́ть сов. начарні́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начэ́рнены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад начарніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)