на́чарна, прысл.

Папярэдне, без канчатковай апрацоўкі.

Напісаць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

на́чарна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
на́чарна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

на́чарна нареч. на́черно, вчерне́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́чарна, прысл.

Папярэдне, без канчатковай апрацоўкі. Напісаць сачыненне начарна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вчерне́ нареч. на́чарна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́черно нареч. на́чарна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начо́рна, прысл.

1. Тое, што і начарна (разм.).

2. У чорны колер.

Перафарбаваць валасы н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнавы́, -а́я, -о́е.

1. Напісаны начарна; неканчатковы.

Ч. варыянт рукапісу.

2. Прызначаны для запісу начарна.

Ч. сшытак.

3. Дапаможны, падсобны (пра работу).

4. Звязаны з першапачатковай стадыяй вытворчасці.

Чарнавая фрэзероўка.

5. Са значнай колькасцю прымесей (пра металы; спец.).

Чарнавая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начо́рна нареч., см. на́чарна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начо́рна, прысл.

1. Разм. Тое, што і начарна.

2. У чорны колер. Алесь быў у вялізных ботах і палатняных портках, пафарбаваных начорна. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)