нацяжэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нацяжэ́нне
Р. нацяжэ́ння
Д. нацяжэ́нню
В. нацяжэ́нне
Т. нацяжэ́ннем
М. нацяжэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацяжэ́нне, -я, н.

1. гл. нацягнуць.

2. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем (спец.).

Першаснае н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацяжэ́нне ср.

1. натяже́ние, натя́нутость ж.;

н. струны́ — натяже́ние (натя́нутость) струны́;

2. физ., мед. натяже́ние;

паве́рхневае н. — пове́рхностное натяже́ние;

пе́ршаснае н. — перви́чное натяже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацяжэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. нацягнуць (у 1 знач.) і стан паводле дзеясл. нацягнуцца (у 1 знач.).

2. Спец. Зрастанне скуры, пашкоджанай раненнем. Першаснае нацяжэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацягну́ць, -цягну́, -ця́гнеш, -ця́гне; -цягні́; -ця́гнуты; зак.

1. што. Расцягваючы, зрабіць тугім, напяць (або туга прымацаваць).

Н. трос.

2. што. Адзець (абуць) што-н. з цяжкасцю; накрыцца, нацягнуўшы на сябе што-н.

Н. боты.

Н. коўдру.

3. чаго. Прыцягнуць, прынесці ў якой-н. колькасці.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Настояцца; заварыцца.

Лякарства нацягнула ўжо.

5. перан., што і без дап. Давесці што-н. да нормы, да пэўнай ступені (пра выпрацоўку, выдаткі і пад.); завысіць што-н. (адзнаку, паказчык і пад.; разм.).

Н. ацэнку.

6. пераважна безас., чаго і без дап. Нагнаць ветрам; закрыць, завалачы чым-н. (разм.).

Нацягнула дыму ў хату.

|| незак. наця́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наця́гванне, -я, н. (да 1, 3 і 5 знач.), наця́жка, -і, ДМ -жцы, ж. (да 1 знач.) і нацяжэ́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

траві́ць³, траўлю́, тра́віш, тра́віць; незак., што (спец.).

1. Выпускаць, адпускаць, аслабляць канат, снасць і пад., змяншаючы нацяжэнне.

Т. канат.

2. Выпускаць пару, газ, паветра, змяншаючы ціск.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

натяже́ние ср.

1. (действие) наця́гванне, -ння ср.; (натуживание) напіна́нне, -ння ср.;

2. (состояние) нацяжэ́нне, -ння ср., напя́тасць, -ці ж.;

натяже́ние струны́ напя́тасць (нацяжэ́нне) струны́;

пове́рхностное натяже́ние физ. паве́рхневае нацяжэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паве́рхневы пове́рхностный;

п. слой гле́бы — пове́рхностный слой по́чвы;

~вае нацяжэ́нне — физ. пове́рхностное натяже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траві́ць ​1, траўлю, травіш, травіць; незак., што.

Спец. Апрацоўваць паверхню чаго‑н. кіслатой або іншымі хімічнымі рэчывамі. Травіць шкло. Травіць дошку. // Наносіць (узор, рысунак) пры дапамозе кіслаты або іншых хімічных рэчываў. Травіць узор на шкатулцы.

траві́ць ​2, траўлю, травіш, травіць; незак., што.

Таптаць (лугі, палі), з’ядаць пасевы; рабіць патраву. [Павал] пад’ехаў да самага Тамаша і Юркі. Прыпыніў каня і нарабіў крыку: .. — Нашто авёс коньмі травіце? Чорны. А Уладзік пасвіў дзесь каровы, Травіў чужыя сенажаці; А дома з дзецьмі была маці. Колас.

•••

Козамі сена травіць — траціць, пераводзіць дабро.

траві́ць ​3, траўлю, травіш, травіць; незак., што.

Спец.

1. Выпускаць, адпускаць патроху канат, снасць і пад., аслабляючы нацяжэнне. Травіць канат.

2. Выпускаць пару, газ, паветра, робячы меншы ціск.

траві́ць ​4, траўлю, травіш, травіць; незак., што.

Засвойваць у працэсе стрававання, ператраўліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пове́рхностный

1. (относящийся к поверхности, находящийся на поверхности) паве́рхневы;

пове́рхностные во́ды паве́рхневыя во́ды;

пове́рхностный слой по́чвы паве́рхневы пласт (слой) гле́бы;

пове́рхностная ра́на паве́рхневая ра́на;

пове́рхностное удобре́ние с.-х. паве́рхневае ўгно́йванне;

пове́рхностное улучше́ние луго́в с.-х. паве́рхневае паляпшэ́нне луго́ў;

пове́рхностное натяже́ние физ. паве́рхневае нацяжэ́нне;

2. перен. павярхо́ўны;

пове́рхностные зна́ния павярхо́ўныя ве́ды;

пове́рхностный челове́к павярхо́ўны чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)