нахіле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
нахіле́нне |
| Р. |
нахіле́ння |
| Д. |
нахіле́нню |
| В. |
нахіле́нне |
| Т. |
нахіле́ннем |
| М. |
нахіле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нахіле́нне ср. наклоне́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нахіле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нахіляць — нахіліць.
2. Тое, што і нахіл (у 4 знач.). Дзед меў да сецей нахіленне, А вудзіць — не: не меў цярпення. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нахілі́ць, -хілю́, -хі́ліш, -хі́ліць; -хі́лены; зак., што.
Надаць нахільнае становішча; нагнуць.
Н. галаву.
|| незак. нахіля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. нахіле́нне, -я, н. і нахі́л, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нахілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак.
Прыняць нахільнае становішча; схіліцца набок; нагнуцца.
Нахіліліся да зямлі.
|| незак. нахіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. нахіле́нне, -я, н. і нахі́л, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наклоне́ниеI
1. (действие) нахіле́нне, -ння ср.; схіле́нне, -ння ср.; (нагибание) нагіна́нне, -ння ср.;
2. (наклонное положение) уст. нахіле́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
накло́н
1. (действие) нахіле́нне, -ння ср.; схіле́нне, -ння ср.; нагіна́нне, -ння ср.;
2. (наклонное положение) нахі́л, -лу м.; (наклонение) нахіле́нне, -ння ср.;
3. (склон, спуск) схіл, род. схі́лу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
самагу́бца, ‑ы, м.
Разм. Тое, што і самагубец. Цікава тут яшчэ адна акалічнасць: кожны самагубца мае нахіленне да таго ці іншага спосабу самагубства — адны страляюцца, другія вешаюцца, трэція топяцца, кідаюцца пад машыну, труцяцца, рэжуцца брытваю. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакло́н, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Нахіленне галавы або верхняй часткі тулава ў знак прывітання, удзячнасці, пакорнасці і пад.
Нізкі п.
Зямны п. (да зямлі). Адбіваць паклоны (кланяцца). Біць паклоны (кланяцца ў час малітвы).
2. перан. Пажаданне дабра, шчасця, прывітанне.
Паслаць, перадаць п. каму-н.
◊
Ісці з паклонам да каго (разм.) — звяртацца з просьбай аб дапамозе, садзейнічанні да каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
страля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Канчаць жыццё самагубствам пры дапамозе агнястрэльнай зброі. Цікава тут яшчэ адна акалічнасць: кожны самагубца мае нахіленне да таго ці іншага спосабу самагубства — адны страляюцца, другія вешаюцца, трэція топяцца, кідаюцца пад машыну, труцяцца, рэжуцца брытваю. Колас.
2. з кім і без дап. Уст. Быць удзельнікам дуэлі з кім‑н., выкарыстоўваючы агнястрэльную зброю. Страляцца на дуэлі.
3. Зал. да страляць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)