нафтаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Работнік нафтапрамысловасці; спецыяліст па нафце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нафтаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нафтаві́к нафтавікі́
Р. нафтавіка́ нафтавіко́ў
Д. нафтавіку́ нафтавіка́м
В. нафтавіка́ нафтавіко́ў
Т. нафтавіко́м нафтавіка́мі
М. нафтавіку́ нафтавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нафтаві́к, -ка́ м. нефтя́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нафтаві́к, ‑а, м.

Работнік нафтапрамысловасці; спецыяліст па нафце. На стале ўпраўляючага трэстам ляжыць вялікая каляровая карта будучага горада беларускіх нафтавікоў. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нефтя́ник нафтаві́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нефтя́нка ж., разг., техн. на́фтавы рухаві́к, нафтаві́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)