нату́ршчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нату́ршчыца нату́ршчыцы
Р. нату́ршчыцы нату́ршчыц
Д. нату́ршчыцы нату́ршчыцам
В. нату́ршчыцу нату́ршчыц
Т. нату́ршчыцай
нату́ршчыцаю		 нату́ршчыцамі
М. нату́ршчыцы нату́ршчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нату́ршчыца ж. нату́рщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нату́ршчыца, ‑ы, ж.

Жан. да натуршчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нату́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

|| ж. нату́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нату́рщица нату́ршчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)