натру́шчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. натру́шчу натру́шчым
2-я ас. натру́шчыш натру́шчыце
3-я ас. натру́шчыць натру́шчаць
Прошлы час
м. натру́шчыў натру́шчылі
ж. натру́шчыла
н. натру́шчыла
Загадны лад
2-я ас. натру́шчы натру́шчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час натру́шчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

натру́шчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., чаго.

Разм. Разбіць, раздрабіць у вялікай колькасці. Натрушчыць талерак. Натрушчыць шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)