натрубі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. натрублю́ натру́бім
2-я ас. натру́біш натру́біце
3-я ас. натру́біць натру́бяць
Прошлы час
м. натрубі́ў натрубі́лі
ж. натрубі́ла
н. натрубі́ла
Загадны лад
2-я ас. натрубі́ натрубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час натрубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

натрубі́ць сов., разг. натруби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натрубі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак.

Разм. Распаўсюдзіць весткі, чуткі аб кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натруби́ть сов. натрубі́ць;

◊

натруби́ть в у́ши натрубі́ць у ву́шы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажужжа́ть сов.

1. разг. нагусці́;

2. (наговорить, наболтать) разг. натрубі́ць, нагавары́ць;

◊

нажужжа́ть у́ши (кому) натрубі́ць у ву́шы (каму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)