натра́піць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. натра́плю натра́пім
2-я ас. натра́піш натра́піце
3-я ас. натра́піць натра́пяць
Прошлы час
м. натра́піў натра́пілі
ж. натра́піла
н. натра́піла
Загадны лад
2-я ас. натра́п натра́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час натра́піўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

натра́піць, -плю, -піш, -піць; -тра́п; зак., на каго-што.

1. Напасці, наткнуцца на што-н.

Н. на грыбное месца.

2. Сустрэцца з кім-н., выпадкова наткнуцца на каго-н.

Н. на сяброў.

|| незак. натрапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

натра́піць сов. напа́сть, наткну́ться, натолкну́ться;

н. на след — напа́сть на след

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натра́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., на каго-што.

Напасці, наткнуцца на што‑н. Як звычайна, [хлопцы] накіраваліся ў лес. Праз некаторы час знайшлі некалькі маладзенькіх грыбоў.. А яшчэ праз некалькі крокаў натрапілі на лісічкі. Маўр. Прабіраючыся на ўсход, .. [Гнядкоў] на шчасце натрапіў на партызанскі атрад Прыборнага і застаўся ў ім. Шамякін. // Сустрэцца з кім‑н., выпадкова наткнуцца на каго‑н. [Волька:] — А дзе Кастусь — мы не ведаем. Можа, і ён нас шукае, але натрапіць адно на другое не можам. Чорны. Раманаў позірк усё блукаў па зале ды вось натрапіў і на Генку. Ярашэвіч.

•••

Натрапіць на след — тое, што і напасці на след (гл. напасці).

Не на таго натрапіў — тое, што і не на таго напаў (гл. напасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натрапля́ць несов. напада́ть, натыка́ться, ната́лкиваться; см. натра́піць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натрапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да натрапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напатка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

1. Ідучы або едучы, сустрэць каго-н., натрапіць на каго-, што-н.

Н. воўка.

2. перан. Здарыцца, спасцігнуць (пра бяду, няшчасце і пад.).

Пад старасць яго напаткала гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Набры́цца ’натрапіць’: набрыўся на грыбы (паст., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі: набрысціу, нарыцца ’натрапіць, напароцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нарва́ться сов., разг. нарва́цца; наско́чыць; натра́піць; см. нарыва́ться​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

натолкну́ться

1. (на что) наткну́цца;

2. перен. наткну́цца, натра́піць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)