насі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. насі́л
Р. насі́лу
Д. насі́лу
В. насі́л
Т. насі́лам
М. насі́ле

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Насі́л ’прымус, гвалт’ (Нас.), насільства, насілства ’тс’ (Нас., Гарэц., Яруш., Бяльк.), насілам ’гвалтоўна, прымусам’ (Нас.). Гл. сіла, сіліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насі́лы

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. насі́лы
Р. насі́л
Д. насі́лам
В. насі́лы
Т. насі́ламі
М. насі́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

носи́лки

1. насі́лкі, -лак ед. нет;

2. (больше — для сена) насі́лы, род. насі́л, ед. насі́ла, -лы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)