насу́плены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насу́плены насу́пленая насу́пленае насу́пленыя
Р. насу́пленага насу́пленай
насу́пленае		 насу́пленага насу́пленых
Д. насу́пленаму насу́пленай насу́пленаму насу́пленым
В. насу́плены (неадуш.)
насу́пленага (адуш.)		 насу́пленую насу́пленае насу́пленыя (неадуш.)
насу́пленых (адуш.)
Т. насу́пленым насу́пленай
насу́пленаю		 насу́пленым насу́пленымі
М. насу́пленым насу́пленай насу́пленым насу́пленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насу́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насу́плены насу́пленая насу́пленае насу́пленыя
Р. насу́пленага насу́пленай
насу́пленае		 насу́пленага насу́пленых
Д. насу́пленаму насу́пленай насу́пленаму насу́пленым
В. насу́плены (неадуш.)
насу́пленага (адуш.)		 насу́пленую насу́пленае насу́пленыя (неадуш.)
насу́пленых (адуш.)
Т. насу́пленым насу́пленай
насу́пленаю		 насу́пленым насу́пленымі
М. насу́пленым насу́пленай насу́пленым насу́пленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насу́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насу́плены насу́пленая насу́пленае насу́пленыя
Р. насу́пленага насу́пленай
насу́пленае		 насу́пленага насу́пленых
Д. насу́пленаму насу́пленай насу́пленаму насу́пленым
В. насу́плены (неадуш.)
насу́пленага (адуш.)		 насу́пленую насу́пленае насу́пленыя (неадуш.)
насу́пленых (адуш.)
Т. насу́пленым насу́пленай
насу́пленаю		 насу́пленым насу́пленымі
М. насу́пленым насу́пленай насу́пленым насу́пленых

Кароткая форма: насу́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насу́плены насу́пленный, нахму́ренный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насу́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад насупіць.

2. у знач. прым. Ссунуты, нахмураны (пераважна аб бровах). Грыша стаяў збялелы, заклапочаны, з насупленымі брывамі. Пестрак.

3. у знач. прым. Змрочны, суровы. [Апенька] хадзіў маўклівы і насуплены, не ўступаючы ў гаворку нават са сваімі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насу́пленный насу́плены, мног. панасу́пліваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахму́ренный нахму́раны; (насупленный) насу́плены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насу́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Пануры, насуплены чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насу́пісты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Хмурны, насуплены, пануры. [Хлопчык:] — Калі я прыехаў, [цётка] нават і не глянула, здаецца, на мяне. Вельмі яна нейкая насупістая была! Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ненаві́сны ’змрочны, насуплены’ (ТС), ’які выклікае пагарду, агіду або выражае нянавісць’ (ТСБМ). Ад нянавісць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)