настро́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| настро́йка | |
| настро́йцы | |
| настро́йку | |
| настро́йкай настро́йкаю |
|
| настро́йцы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
настро́йка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| настро́йка | |
| настро́йцы | |
| настро́йку | |
| настро́йкай настро́йкаю |
|
| настро́йцы |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ту́мблер, ‑а,
Механічны пераключальнік, які выкарыстоўваецца для камутацыі ланцугоў кіравання ў электра- і радыётэхнічных прыборах.
[Англ. tumbler.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
настро́йка, ‑і,
1.
2. Механізм, які прызначаны для настройвання машын, апаратаў, прылад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
варыёметр, ‑а,
1. Назва некаторых прыстасаванняў для вымярэння або змянення сіл, якія ўзнікаюць у тых ці іншых працэсах.
2. У радыётэхніцы — прылада для плаўнай змены індуктыўнасці.
[Ад лац. varius — розны і грэч. metron — мера.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індыка́тар, ‑а і ‑у,
1. ‑а. Прыбор, які служыць для вымярэння фізічных велічынь (ціску, нагрузкі і пад.), а таксама для адлюстравання ходу працэсаў або стану аб’екта назірання.
2. ‑у. Рэчыва, якое ўводзіцца ў раствор для выяўлення хімічнага працэсу, што адбываецца ў растворы.
3. ‑а. Бібліятэчная картатэка, якая паказвае, хто ўзяў чытаць кнігу.
[Лац. indicator — паказальнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)