настра́шыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
настра́шу |
настра́шым |
| 2-я ас. |
настра́шыш |
настра́шыце |
| 3-я ас. |
настра́шыць |
настра́шаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
настра́шыў |
настра́шылі |
| ж. |
настра́шыла |
| н. |
настра́шыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
настра́ш |
настра́шце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
настра́шыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
настра́шыць сов. (настращать) напуга́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
настра́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.
Навесці, выклікаць страх. [Насця:] — Ты што, як мыш на крупы, надзьмуўся. Глядзі, людзей настрашыш. Мележ. Алёшка адчуваў, што голас. [Аўдолі] нерашучы і напалоханы. Гэта асмельвала яго. І каб настрашыць Аўдолю яшчэ больш, ён пачаў моцна крычаць. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
настраща́ть сов., прост. настра́шыць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
настра́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад настрашыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
Настрашыць, напужаць (жывёлу). Машыны напудзілі кароў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устраши́ть сов. застра́шыць, настра́шыць; (запугать) запужа́ць, напужа́ць; запало́хаць, напало́хаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нашаро́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Абл. Настрашыць, напужаць. [Іван Трафімавіч:] — Вось нашарохаў гэтага прайдоху, то можа меней хоць заглядваць.. [у магазін] будзе. Дайліда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напуга́ть сов. напало́хаць, напужа́ць; (вспугнуть) успу́дзіць; (перепугать) разг. перапало́хаць, перапужа́ць; перапу́дзіць; (настращать) настра́шыць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навыдумля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.
Тое, што і навыдумваць. [Язэпа] абступілі, дзівіліся, перамаўляліся: — Маленькая якая [міна], а сіла вялікая... — Навыдумлялі на нашы галовы... Асіпенка. Такога [Алаіза] навыдумляе, так настрашыць дзяцей, што тыя аж да бабкі ўцякалі на паратунак. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)