насса́ць, -ссу́, -ссе́ш, -ссе́; -ссём, -ссяце́, -ссу́ць; -ссі́; зак., чаго.

Пры дапамозе ссання атрымаць, здабыць (пра вадкасць).

Н. малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насса́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нассу́ нассё́м
2-я ас. нассе́ш нассяце́
3-я ас. нассе́ нассу́ць
Прошлы час
м. насса́ў насса́лі
ж. насса́ла
н. насса́ла
Загадны лад
2-я ас. нассі́ нассі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час насса́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насса́ць сов. насоса́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насса́ць, ‑есу, ‑ссеш, ‑ссе; ‑сеем, ‑ссяце; зак., чаго.

Пры дапамозе ссання атрымаць, здабыць (пра вадкасць). Нассаць малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насоса́ть сов. насса́ць, насмакта́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насыса́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нассаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насса́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нассаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Насос 1 ’запаленне неба (у коней)’ (Гарэц., Бяльк.), насосы ’пухліна дзёснаў за пярэднімі зубамі’ (Клім., Пятк.), рус. насосы ’тс’, ’малочніца ў дзяцей’, польск. nasosy ’запаленне дзёснаў у коней’. Да ссаць (гл. Фасмер, 3, 47).

Насос 2 ’нагар (у люльцы)’ (ТС). Гл. ссаць ’смактаць’, параўн. нассацца ’насмактацца’ (ТС).

Насос 3 ’сала, якое соліцца ў расоле’ (Сл. ПЗБ). Да насса́ць ’насядуць’, гл. ссаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)