наспе́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наспе́лы |
наспе́лая |
наспе́лае |
наспе́лыя |
| Р. |
наспе́лага |
наспе́лай
наспе́лае |
наспе́лага |
наспе́лых |
| Д. |
наспе́ламу |
наспе́лай |
наспе́ламу |
наспе́лым |
| В. |
наспе́лы (неадуш.)
наспе́лага (адуш.) |
наспе́лую |
наспе́лае |
наспе́лыя (неадуш.)
наспе́лых (адуш.) |
| Т. |
наспе́лым |
наспе́лай
наспе́лаю |
наспе́лым |
наспе́лымі |
| М. |
наспе́лым |
наспе́лай |
наспе́лым |
наспе́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наспе́лы прям., перен. назре́вший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наспе́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які паспеў, спелы. Жыта было наспелае, ужо растапырвала каласкі, каб выплакацца зернем. Лобан.
2. перан. Развіцца, дайсці да высокай ступені праяўлення чаго‑н.; стаць надзённым. Наспелае пытанне. Наспелае рашэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
назре́вший
1. які́ (што) наспе́ў, наспе́лы; які́ (што) нарва́ў;
2. перен. наспе́лы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)