насо́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
насо́сны |
насо́сная |
насо́снае |
насо́сныя |
| Р. |
насо́снага |
насо́снай
насо́снае |
насо́снага |
насо́сных |
| Д. |
насо́снаму |
насо́снай |
насо́снаму |
насо́сным |
| В. |
насо́сны (неадуш.)
насо́снага (адуш.) |
насо́сную |
насо́снае |
насо́сныя (неадуш.)
насо́сных (адуш.) |
| Т. |
насо́сным |
насо́снай
насо́снаю |
насо́сным |
насо́снымі |
| М. |
насо́сным |
насо́снай |
насо́сным |
насо́сных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насо́сны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і помпавы. Насосная станцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насо́с², -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Тое, што і помпа.
2. Прылада, пры дапамозе якой напампоўваюць паветра ў шыны веласіпеда, аўтамабіля і пад.
|| прым. насо́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Насосная станцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)