насле́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
насле́г |
насле́гі |
| Р. |
насле́га |
насле́гаў |
| Д. |
насле́гу |
насле́гам |
| В. |
насле́г |
насле́гі |
| Т. |
насле́гам |
насле́гамі |
| М. |
насле́гу |
насле́гах |
Крыніцы:
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насле́г (административно-территориальная единица в Якутии) насле́г, -га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насле́г, ‑а, м.
1. Адміністратыўна-тэрытарыяльная адзінка ў Якуцкай АССР.
2. Гіст. Радавая, пазней сельская абшчына ў якутаў.
[Ад рускага дыялектнага наслег — начлег.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)