насле́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
насле́г |
насле́гі |
| Р. |
насле́га |
насле́гаў |
| Д. |
насле́гу |
насле́гам |
| В. |
насле́г |
насле́гі |
| Т. |
насле́гам |
насле́гамі |
| М. |
насле́гу |
насле́гах |
Крыніцы:
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
насле́г (административно-территориальная единица в Якутии) насле́г, -га м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
насле́г, ‑а, м.
1. Адміністратыўна-тэрытарыяльная адзінка ў Якуцкай АССР.
2. Гіст. Радавая, пазней сельская абшчына ў якутаў.
[Ад рускага дыялектнага наслег — начлег.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ДАНІ́ЛАЎ Сямён Пятровіч
(20.10.1917, Мытахскі наслег Горнага р-на, Якуція — 27.11.1973),
якуцкі паэт. Скончыў Вышэйшыя ліг. курсы ў Маскве (1957). Друкаваўся з 1937. Першая кніга «Апавяданні» (1945). У паэт. зб-ках «Мая радзіма» (1949), «Мірны горад» (1958), «Белы конь Манчары» (1969, Дзярж. прэмія Расіі імя М.Горкага 1971), «Гучанне тайгі» (1972), «Галасы зямлі» (1977), «Мая Палярная зорка» (выд. 1980) і інш. — жыццё, праца, суровая і непаўторная прырода Поўначы, лёс чалавека самабытнага якуцкага краю. Яго паэзіі ўласцівы маштабнасць і глыбіня думкі, лірызм і публіцыстычнасць, паглыблены псіхалагізм. Аўтар літ.-крытычных артыкулаў, кнігі перакладаў «Сябры-паэты» (1963). На бел. мову творы Д. пераклаў У.Правасуд.
Тв.:
Рус. пер. — Избр. Т. 1—2. М., 1977.
Літ.:
Литвинов В.М. Семен Данилов. М., 1971.
т. 6, с. 39
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)