насла́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насла́ны насла́ная насла́нае насла́ныя
Р. насла́нага насла́най
насла́нае		 насла́нага насла́ных
Д. насла́наму насла́най насла́наму насла́ным
В. насла́ны (неадуш.)
насла́нага (адуш.)		 насла́ную насла́нае насла́ныя (неадуш.)
насла́ных (адуш.)
Т. насла́ным насла́най
насла́наю		 насла́ным насла́нымі
М. насла́ным насла́най насла́ным насла́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насла́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насла́ны насла́ная насла́нае насла́ныя
Р. насла́нага насла́най
насла́нае		 насла́нага насла́ных
Д. насла́наму насла́най насла́наму насла́ным
В. насла́ны (неадуш.)
насла́нага (адуш.)		 насла́ную насла́нае насла́ныя (неадуш.)
насла́ных (адуш.)
Т. насла́ным насла́най
насла́наю		 насла́ным насла́нымі
М. насла́ным насла́най насла́ным насла́ных

Кароткая форма: насла́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насла́ны I в разн. знач. на́сланный; см. насла́ць I

насла́ны II на́стланный; см. насла́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насла́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслаць ​1.

насла́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́сланный насла́ны; см. насла́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́стланный

1. насла́ны, мног. панасціла́ны;

2. (намощённый) намо́шчаны, насла́ны, мног. панасціла́ны; (покрытый) пакры́ты; (пол) пакла́дзены; (о мостовой) забрукава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насла́ць¹, нашлю́, нашле́ш, нашле́; нашлём, нашляце́, нашлю́ць; нашлі́; насла́ны; зак.

1. каго-чаго. Прыслаць у нейкай колькасці.

Н. падарункаў.

2. што і чаго. Напусціць на каго-н. няшчасце, бяду і пад.

Н. хваробу.

|| незак. насыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Страка́ць ‘сустракаць, спатыкаць’ (Бяльк., Ян.), страка́ны ‘насланы пры сустрэчы (пра хваробу)’ (Нар. Гом.). Гл. стрэць, сустракаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насла́ць², -сцялю́, -сце́леш, -сце́ле; насцялі́; насла́ны; зак.

1. гл. слаць².

2. чаго. Разаслаць, пакласці раўнамерным слоем на паверхні чаго-н.

Н. саломы на начлег.

3. што. Зрабіць, пабудаваць насціл (з дошак, бярвення і пад.).

Н. падлогу.

|| незак. насціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. насціла́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)