насе́лены, -ая, -ае.

Які мае насельніцтва; заселены.

Н. востраў.

○

Населены пункт — агульная назва месцаў, дзе жывуць людзі (горад, вёска і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насе́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насе́лены насе́леная насе́ленае насе́леныя
Р. насе́ленага насе́ленай
насе́ленае		 насе́ленага насе́леных
Д. насе́ленаму насе́ленай насе́ленаму насе́леным
В. насе́лены (неадуш.)
насе́ленага (адуш.)		 насе́леную насе́ленае насе́леныя (неадуш.)
насе́леных (адуш.)
Т. насе́леным насе́ленай
насе́ленаю		 насе́леным насе́ленымі
М. насе́леным насе́ленай насе́леным насе́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насе́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насе́лены насе́леная насе́ленае насе́леныя
Р. насе́ленага насе́ленай
насе́ленае		 насе́ленага насе́леных
Д. насе́ленаму насе́ленай насе́ленаму насе́леным
В. насе́лены (неадуш.)
насе́ленага (адуш.)		 насе́леную насе́ленае насе́леныя (неадуш.)
насе́леных (адуш.)
Т. насе́леным насе́ленай
насе́ленаю		 насе́леным насе́ленымі
М. насе́леным насе́ленай насе́леным насе́леных

Кароткая форма: насе́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насе́лены

1. в разн. знач. населённый;

~ная кватэ́ра — населённая кварти́ра;

2. (имеющий население) обита́емый;

н. во́страў — обита́емый о́стров;

○ н. пункт — населённый пункт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад насяліць.

2. у знач. прым. Які мае насельніцтва; заселены. Населены дом. Населены востраў.

•••

Населены пункт гл. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

населённый населены;

населённый пункт насе́лены пункт;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Купа́лле

‘населены пункт’

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Купа́лле
Р. Купа́лля
Д. Купа́ллю
В. Купа́лле
Т. Купа́ллем
М. Купа́ллі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перанасе́лены, -ая, -ае.

Населены густа, звыш меры.

П. раён.

|| наз. перанасе́ленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сялі́ба, -ы, мн. -ы, -лі́б, ж.

Населены пункт у сельскай мясцовасці (паселішча, сяло і пад.).

|| прым. сялі́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обита́емый засе́лены, насе́лены; (жилой) жылы́; (людный) лю́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)