на́ручы

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. на́ручы
Р. на́ручаў
Д. на́ручам
В. на́ручы
Т. на́ручамі
М. на́ручах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́ручы, ‑аў; адз. няма.

У старажытнасці — частка латаў, якая надзявалася на рукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́ручи воен., ист. на́ручы, -чаў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)