нарумя́ніцца гл. румяніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарумя́ніцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нарумя́нюся нарумя́німся
2-я ас. нарумя́нішся нарумя́ніцеся
3-я ас. нарумя́ніцца нарумя́няцца
Прошлы час
м. нарумя́ніўся нарумя́ніліся
ж. нарумя́нілася
н. нарумя́нілася
Загадны лад
2-я ас. нарумя́нься нарумя́ньцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час нарумя́ніўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарумя́ніцца сов. нарумя́ниться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Нацерці, пакрыць сабе твар румянамі. Жанчына нарумянілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

румя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; незак.

1. каго-што. Фарбаваць румянамі.

Р. сабе твар.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрываць румянцам.

Мароз румяніць шчокі.

Зара румяніць неба.

|| зак. нарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 1 знач.) і зарумя́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (да 2 знач.).

|| звар. румя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца (да 1 знач.); зак. нарумя́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарумя́ниться нарумя́ніцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарумя́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да нарумяніцца.

2. Зал. да нарумяньваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Злёгку нарумяніцца; зрабіцца румяным.

2. Румяніцца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нарыжава́цца (нарыжовицца) ’нарумяніцца’ (ТС). Відаць, да ружовы ці да руж ’румяны’ (< польск. ruż, rużoimć з франц. rouge ’чырвоны’), збліжанае да рыжы ’рыжы, светла-карычневы’, параўн. наружова ’да падрумяненага стану’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)