нару́блены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нару́блены нару́бленая нару́бленае нару́бленыя
Р. нару́бленага нару́бленай
нару́бленае
нару́бленага нару́бленых
Д. нару́бленаму нару́бленай нару́бленаму нару́бленым
В. нару́блены (неадуш.)
нару́бленага (адуш.)
нару́бленую нару́бленае нару́бленыя (неадуш.)
нару́бленых (адуш.)
Т. нару́бленым нару́бленай
нару́бленаю
нару́бленым нару́бленымі
М. нару́бленым нару́бленай нару́бленым нару́бленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нару́блены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нару́блены нару́бленая нару́бленае нару́бленыя
Р. нару́бленага нару́бленай
нару́бленае
нару́бленага нару́бленых
Д. нару́бленаму нару́бленай нару́бленаму нару́бленым
В. нару́блены (неадуш.)
нару́бленага (адуш.)
нару́бленую нару́бленае нару́бленыя (неадуш.)
нару́бленых (адуш.)
Т. нару́бленым нару́бленай
нару́бленаю
нару́бленым нару́бленымі
М. нару́бленым нару́бленай нару́бленым нару́бленых

Кароткая форма: нару́блена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нару́блены горн. нару́бленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нару́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нарубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нару́бленный

1. насе́чаны, мног. панасяка́ны;

2. горн. нару́блены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)