нару́блены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нару́блены |
нару́бленая |
нару́бленае |
нару́бленыя |
| Р. |
нару́бленага |
нару́бленай нару́бленае |
нару́бленага |
нару́бленых |
| Д. |
нару́бленаму |
нару́бленай |
нару́бленаму |
нару́бленым |
| В. |
нару́блены (неадуш.) нару́бленага (адуш.) |
нару́бленую |
нару́бленае |
нару́бленыя (неадуш.) нару́бленых (адуш.) |
| Т. |
нару́бленым |
нару́бленай нару́бленаю |
нару́бленым |
нару́бленымі |
| М. |
нару́бленым |
нару́бленай |
нару́бленым |
нару́бленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нару́блены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нару́блены |
нару́бленая |
нару́бленае |
нару́бленыя |
| Р. |
нару́бленага |
нару́бленай нару́бленае |
нару́бленага |
нару́бленых |
| Д. |
нару́бленаму |
нару́бленай |
нару́бленаму |
нару́бленым |
| В. |
нару́блены (неадуш.) нару́бленага (адуш.) |
нару́бленую |
нару́бленае |
нару́бленыя (неадуш.) нару́бленых (адуш.) |
| Т. |
нару́бленым |
нару́бленай нару́бленаю |
нару́бленым |
нару́бленымі |
| М. |
нару́бленым |
нару́бленай |
нару́бленым |
нару́бленых |
Кароткая форма: нару́блена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нару́блены горн. нару́бленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нару́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нарубіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нару́бленный
1. насе́чаны, мног. панасяка́ны;
2. горн. нару́блены.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)