наро́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наро́дны |
наро́дная |
наро́днае |
наро́дныя |
| Р. |
наро́днага |
наро́днай наро́днае |
наро́днага |
наро́дных |
| Д. |
наро́днаму |
наро́днай |
наро́днаму |
наро́дным |
| В. |
наро́дны (неадуш.) наро́днага (адуш.) |
наро́дную |
наро́днае |
наро́дныя (неадуш.) наро́дных (адуш.) |
| Т. |
наро́дным |
наро́днай наро́днаю |
наро́дным |
наро́днымі |
| М. |
наро́дным |
наро́днай |
наро́дным |
наро́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ву́сна-наро́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ву́сна-наро́дны |
ву́сна-наро́дная |
ву́сна-наро́днае |
ву́сна-наро́дныя |
| Р. |
ву́сна-наро́днага |
ву́сна-наро́днай ву́сна-наро́днае |
ву́сна-наро́днага |
ву́сна-наро́дных |
| Д. |
ву́сна-наро́днаму |
ву́сна-наро́днай |
ву́сна-наро́днаму |
ву́сна-наро́дным |
| В. |
ву́сна-наро́дны (неадуш.) ву́сна-наро́днага (адуш.) |
ву́сна-наро́дную |
ву́сна-наро́днае |
ву́сна-наро́дныя (неадуш.) ву́сна-наро́дных (адуш.) |
| Т. |
ву́сна-наро́дным |
ву́сна-наро́днай ву́сна-наро́днаю |
ву́сна-наро́дным |
ву́сна-наро́днымі |
| М. |
ву́сна-наро́дным |
ву́сна-наро́днай |
ву́сна-наро́дным |
ву́сна-наро́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
хрысція́нска-наро́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хрысція́нска-наро́дны |
хрысція́нска-наро́дная |
хрысція́нска-наро́днае |
хрысція́нска-наро́дныя |
| Р. |
хрысція́нска-наро́днага |
хрысція́нска-наро́днай хрысція́нска-наро́днае |
хрысція́нска-наро́днага |
хрысція́нска-наро́дных |
| Д. |
хрысція́нска-наро́днаму |
хрысція́нска-наро́днай |
хрысція́нска-наро́днаму |
хрысція́нска-наро́дным |
| В. |
хрысція́нска-наро́дны (неадуш.) хрысція́нска-наро́днага (адуш.) |
хрысція́нска-наро́дную |
хрысція́нска-наро́днае |
хрысція́нска-наро́дныя (неадуш.) хрысція́нска-наро́дных (адуш.) |
| Т. |
хрысція́нска-наро́дным |
хрысція́нска-наро́днай хрысція́нска-наро́днаю |
хрысція́нска-наро́дным |
хрысція́нска-наро́днымі |
| М. |
хрысція́нска-наро́дным |
хрысція́нска-наро́днай |
хрысція́нска-наро́дным |
хрысція́нска-наро́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасаджо́ны, -ая, -ае.
Які выконвае ролю бацькоў жаніха або нявесты ў народным вясельным абрадзе.
П. бацька.
Пасаджоная маці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
калі́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ліцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -лік.
У рускім народным эпасе: вандроўны старац, пераважна сляпы, які спявае духоўныя вершы і збірае міласціну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
по́езд, -а, М -дзе, мн. паязды́, паяздо́ў, м.
1. Тое, што і цягнік.
Прыгарадны п.
Таварны п.
2. Шэраг павозак, якія едуць адна за адной.
Санны п.
Вясельны п. (у народным вясельным абрадзе).
|| прым. паязны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
псеўданаро́дны, ‑ая, ‑ае.
Які не з’яўляецца па-сапраўднаму народным; які выкарыстоўвае толькі знешнія прыкметы народнай культуры, быту і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эфо́р, ‑а, м.
У старажытнай Спарце — адзін з пяці выбраных на год народным сходам прадстаўнікоў, якія кіравалі палітычным жыццём дзяржавы.
[Ад грэч. éphoros — наглядальнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
несумне́нны, ‑ая, ‑ае.
Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны. [Бутылін:] — У.. [Івановай] несумленныя задаткі вучонага. Васілевіч. Пераклад балады «Пані Твардоўская», перапоўненай народным гумарам, — несумненная ўдача перакладчыка. Палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
благі́, -а́я, -о́е.
1. Які не мае станоўчых якасцей, не адпавядае патрабаванням.
Благія землі.
Б. чалавек.
2. Дрэнны ў маральных адносінах.
Б. ўчынак.
3. Худы, хваравіты на выгляд.
Б. з твару.
4. Непрыемны для іншых (пра манеры, характар і пад.).
Благія прывычкі.
◊
Благія вочы — у народным павер’і: вока, позірк якога прыносіць няшчасце.
|| наз. благата́, -ы́, ДМ -гаце́, ж. (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)