нарма́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нарма́нскі |
нарма́нская |
нарма́нскае |
нарма́нскія |
| Р. |
нарма́нскага |
нарма́нскай
нарма́нскае |
нарма́нскага |
нарма́нскіх |
| Д. |
нарма́нскаму |
нарма́нскай |
нарма́нскаму |
нарма́нскім |
| В. |
нарма́нскі (неадуш.)
нарма́нскага (адуш.) |
нарма́нскую |
нарма́нскае |
нарма́нскія (неадуш.)
нарма́нскіх (адуш.) |
| Т. |
нарма́нскім |
нарма́нскай
нарма́нскаю |
нарма́нскім |
нарма́нскімі |
| М. |
нарма́нскім |
нарма́нскай |
нарма́нскім |
нарма́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нарма́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарманаў, належыць нарманам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарма́ны, -аў, адз. нарма́н, -а, м. (гіст.).
Агульная назва плямён, якія насялялі Скандынавію ў 8—11 стст.
|| прым. нарма́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)