нарма́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. нарма́ль нарма́лі
Р. нарма́лі нарма́лей
нарма́ляў
Д. нарма́лі нарма́лям
В. нарма́ль нарма́лі
Т. нарма́ллю нарма́лямі
М. нарма́лі нарма́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нарма́ль ж., спец. норма́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарма́ль, ‑і, ж.

1. У матэматыцы — перпендыкуляр да датычнай прамой або плоскасці, які праходзіць праз пункт дотыку.

2. Спец. Дэталь прынятага ўзору. Цэх нармалей.

[Лац. normalis — прамалінейны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норма́ль мат., техн. нарма́ль, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)