Verbum

анлайнавы слоўнік

нарма́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нарма́ль ж., спец. норма́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарма́ль, ‑і, ж.

1. У матэматыцы — перпендыкуляр да датычнай прамой або плоскасці, які праходзіць праз пункт дотыку.

2. Спец. Дэталь прынятага ўзору. Цэх нармалей.

[Лац. normalis — прамалінейны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нармаль

т. 11, с. 161

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нармаль (у геаметрыі) 7/403

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Нармаль (тэхн. дакумент) 7/403

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нарма́ль

(лац. normalis = урэгуляваны)

1)мат. перпендыкуляр да датычнай прамой або плоскасці, які праходзіць праз пункт дотыку;

2) дакумент, якім вызначаюцца тыпы, памеры, нормы і тэхнічныя ўмовы на прадукцыю пэўнай галіны прамысловасці;

3) дэталь прынятага ўзору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

норма́ль мат., техн. нарма́ль, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БІНАРМА́ЛЬ,

гл. ў арт. Нармаль.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бінарма́ль

(ад бі- + нармаль)

мат. нармаль крывой, перпендыкулярная да яе галоўнай нармалі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)