нарачо́ная

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. нарачо́ная нарачо́ныя
Р. нарачо́най нарачо́ных
Д. нарачо́най нарачо́ным
В. нарачо́ную нарачо́ных
Т. нарачо́най
нарачо́наю		 нарачо́нымі
М. нарачо́най нарачо́ных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нарачо́ная сущ., уст. наречённая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарачо́ны, -ая, -ае.

1. Аб’яўлены, прызначаны быць такім.

Н. брат.

2. у знач. наз. нарачо́ны, -ага, м.; нарачо́ная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Жаніх, нявеста.

Усе лічылі іх нарачонымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наречённая сущ., уст. нарачо́ная, -най ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́женая сущ., уст., фольк. нарачо́ная, -най ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарачо́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нарачо́ны нарачо́ная нарачо́нае нарачо́ныя
Р. нарачо́нага нарачо́най
нарачо́нае		 нарачо́нага нарачо́ных
Д. нарачо́наму нарачо́най нарачо́наму нарачо́ным
В. нарачо́ны (неадуш.)
нарачо́нага (адуш.)		 нарачо́ную нарачо́нае нарачо́ныя (неадуш.)
нарачо́ных (адуш.)
Т. нарачо́ным нарачо́най
нарачо́наю		 нарачо́ным нарачо́нымі
М. нарачо́ным нарачо́най нарачо́ным нарачо́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Нарачоны (наречоный) ’названы’ (Нас.), нарачоная ’нявеста’ (Сл. ПЗБ), укр. наре́чений ’заручоны’, ’жаніх’, рус. нареченный ’названы’, ’нарачоны, заручоны’, польск. narzeczony ’тс’. Да *rekti, гл. рэкнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нарачо́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Аб’яўлены, прызначаны быць такім. Нарачоны брат. □ — Ах, — кажа .. [царская дачка], — муж мой нарачоны, зноў ідзе на наша царства вялікае войска. Якімовіч.

2. у знач. наз. нарачо́ны, ‑ага, м.; нарачо́ная, ‑ай, ж. Жаніх, нявеста. Усе ў Парэччы лічылі Іллюка і .. Васіліну нарачонымі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неве́ста

1. няве́ста, -ты ж., нарачо́ная, -най ж.; (новобрачная) малада́я, -до́й ж.;

2. (девушка, достигшая брачного возраста) выда́нніца, -цы ж., дзяўчы́на на выда́нні;

у него́ до́чери уже́ неве́сты у яго́ до́чкі ўжо на выда́нні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)